جیمز کامرون در داستان آینده نگر خود، “آواتار” را خلق کرد، موجودی که به کمک “هوش انسانی” در بدنی دورافتاده زندگی میکند، تا زیست کره پاندورا را کشف کند. در حالی که این ایده در سال ۲۰۰۹ دور از ذهن به نظر میرسید، در سال ۲۰۲۲ این امر به شکل متاورس به واقعیت تبدیل شد – فضایی است که در آن دنیای واقعی، دنیای مجازی، واقعیت افزوده و اینترنت در کنار هم قرار می گیرند.
رویکردهای نوین آموزش و توسعه در سیستم آموزش و پرورش هند
این واقعیت همچنین توسط وزارت آموزش و پرورش و تابلوی توسعه مهارت در طول هفتاد و سومین جشن روز جمهوری در هند، “از وداها تا متاورس” ایجاد شد. وداها اولین کتابهای آریاییان هند است و نماد زبان هندی-اروپایی محسوب میشود که قرار دادن این نماد در تکنولوژی نوین متاورس نشان میدهد که چگونه سیاست ملی آموزش و پرورش هند (NEP) گذشته را با حال پیوند میدهد و آینده جدیدی را تصویر میکند که فناوری را در سیستم آموزشی هند را در بر میگیرد. و اولین ورود رسمی فناوری متاورس در حوزه آموزش و توسعه انسانی است.
با توجه به تمرکز سیستم آموزشی هند روی «توسعه انسانی»، جالب است که ببینیم سازمانها چگونه آستینهای خود را برای چالش توسعه پتانسیل انسانی در «عصر متاورس» بالا میزنند. با تجربه سازمانها در دوران پاندمی و تغییرات اساسی که در آنها اتفاق افتاد و ترندهای جدیدی که در این حوزه برای شناسایی یا ارزیابی استعدادهای بالقوه وجود دارد، مشتاقیم بدانیم که Metaverse چگونه عصر جدید کار و توسعه انسانی را شکل میدهد.
ارزیابی در متاورس
این همه گیری روندهای دیجیتالی شدن و اتوماسیون را تسریع کرده است و ابزارهایی که استفاده از آن در زندگی روزمره کارکنان دور و دیر به نظر میرسید خیلی سریع وارد فضای کسب و کار شد و قواعد بازی را تغییر داد. در خصوص متاورس هم احتمالاً باید منتظر ظهور قریب و الوقوع آن در فرآیندهای سازمانی باشیم.
امروزه استخدام و حفظ بهترین استعدادها بسیار مهم است، از این رو ارائه تجربیات عالی کارمندان و نامزدها در استخدام، یادگیری تجربی و توسعه استعدادها با سرعت، دقت و شخصیسازی برای سازمانها ضروری است.
با معرفی جریان اصلی Metaverse، سازمانها اکنون روشهای نوآورانهای را برای یافتن نامزدهای مناسب از طریق کانون ارزیابی مجازی اتخاذ میکنند ، جایی که کاندیداها از طریق آواتارهای شخصیشده که خلاقیت خود را به نمایش میگذارند، ارتباط برقرار میکنند. با استفاده از علم «حضور»، میتوان با آواتار ارزیاب یا مصاحبهکننده، تجربهای مرتبطتر، مشارکتی و همهجانبهتر برای داوطلبان ایجاد کرد.
این فضا چندان دور از ذهن نیست، چرا که به شکلی استفاده از فضای کار مجازی خصوصا در شرکتهایی که در دوران پاندمی دور کار شدند و به دلیل مزایای دورکاری همچنان دفتر مجازی خود را حفظ کردهاند در جریان است و تصور یک جلسه کاری آنلاین با حضور آواتاری از کارکنان امروزه اصلا تعجب برانگیز نیست.
آیا در آینده نزدیک شاهد استخدام در متاورس خواهیم بود؟
دو نکته پیرامون متاورس وجود دارد، اول اینکه هنوز پلتفر جامع و فراگیری در حوزه متاورس نتوانسته خود را معرفی کند. پلتفرمهایی مثل sand و decentraland یا پروژههای عظیمی مانند متای فیس بوک یا برنامههای ماکروسافت شاید این بستر را توسعه دهند که کاربران زیادی را جذب کنند که یکی از خدماتی که آنجا استفاده کنند جذب یا کار در فضای شغلی مجازی باشد. تا به آن مرحله نرسیده باشیم تمام تجارب محدود و غیر قابل فراگیری خواهند بود.
نکته دوم آنکه سازمانها به سمت این مدل از ارزیابی و استخدام حرکت کنند. با توجه به آنکه هنوز متاورس به پختگی و بلوغ خود نرسیده اما ابزارهای آنلاین و استفاده از اینترنت امروزی هم برای قرار گرفتن در این جریان برای سازمان مفید است. برگزاری کانون ارزیابی آنلاین، سامانههای ارزیابی دیجیتال و مصاحبههای شغلی مجازی میتواند بخشی از این فرآیند باشد که در توان و هزینه سازمان صرفه جویی بسیار کلانی انجام میدهد.
جمع بندی رابطه منابع انسانی و متاورس
سازگاری نیروی انسانی با متاورس
با افزایش سازگاری در میان کارمندان و سازمانها به دلیل همهگیری، این دوره جدید Metaverse به احتمال زیاد توسط بسیاری از افراد به آرامی پذیرفته میشود، زیرا به کارمندان و نامزدها کمک میکند فرصتهای بهتری برای انتخاب، توسعه و مشارکت فراهم کنند.
آنچه ضرورت بیشتری دارد پختگی بیشتر و همه گیری در سطح جامعه است و کارکنان در زندگی شخصی بیشتر با این پدیده در تعامل خواهند بود و استفاده از متاورس به مانند استفاده ابزاری از اینترنت به دنبالهروی استفاده عمومی از این فناوری خواهد بود.
برگزاری کنسرتهای خوانندگان حتی در بین ایرانیان نیز در حال آغاز است این خبر یک سیگنال حیاتی به سازمانها است که طی دو تا سه سال آینده باید منتظر خیز بلند این فناوری و تبدیل شدن به بزرگتری ترند حوزه منابع انسانی باشیم.
